تحلیل دینامیکی غیر خطی افزایشی قاب های فولادی با مهاربندهای کمانش تاب برون محور تحت رکوردهای نزدیک گسل

حرکات زمین در مناطق نزدیک به گسل می تواند تفاوت های قابل توجهی را با مناطق دور از گسل داشته باشد که علت آن عواملی مانند، جهت پذیری پیشرو، پالس حرکتی با پریود بلند، و تغییر مکان ماندگار می باشد. رکوردهای حوزه نزدیک می توانند سبب خسارات سازه ای وسیع در مقایسه با رکوردهای حوزه دور باشند. تمرکز انرژی در یک بازه کوتاه و در پالس های حرکت زمین در نزدیکی گسل موجب حرکات ضربه گونه می شود. به کارگیری سیستم هایی با شکلپذیری و قابلیت جذب انرژی بالا در برابر حرکات نزدیک گسل اجتناب ناپذیر می باشد. در سیستم های مهاربندی کمانش تاب تسلیم هسته فولادی به کشش و فشار به جذب مقادیر بالایی از انرژی کمک می کند. پیکربندی متداول این سیستم ها به صورت هم محور می باشد، با استفاده از تیرهای شکل پذیر وصله شده به همراه مهاربندی کمانش تاب با پیکربندی برون محور می توان هم از مزایای معماری مهاربندی برون محور و هم از مزایای طراحی مهاربندهای کمانش تاب بهره برد. در این سیستم مهاربندی، المان های مهاربندی سختی جانبی قاب فولادی را تامین می کنند و به گونه ای طراحی می شود که تغییرشکل های غیر الاستیک بزرگی را بپذیرد، در حالی که تیر پیوند به گونه ای طراحی می شود که در حین انتقال نیروهای عضو مهاری به ستون الاستیک باقی بماند. علاوه بر ویژگی های سیستم مهاربندی برون محور مانند عملکرد دینامیکی مناسب، این سیستم قابلیت تعمیر آسان پس از زلزله را نیز دارا می باشد چرا که آسیب های سازه ای در مهاربندها متمرکز می شوند و نه در تیر پیوند. هدف این پایان نامه ارزیابی و مقایسه عملکرد دینامیکی سیستم مهاربندی برون محور متداول و مهاربندی کمانش تاب با پیکربندی برون محور تحت اثر رکوردهای حوزه دور و نزدیک می باشد. بدین منظور تحلیل دینامیکی غیر خطی افزایشی قابهای دوبعدی با طول دهانه و تعداد طبقات مختلف انجام شده و پارامترهایی از قبیل ماکزیمم جابجایی نسبی بین طبقات، میزان انرژی ورودی به قاب ها، سطوح عملکرد روی منحنی های تحلیل دینامیکی فزاینده برای دو سیستم مهاربندی تعیین شده است. نتایج نشان می دهد که سیستم مهاربندی کمانش تاب برون محور در مناطقی با لرزه خیزی بالا و در نزدیکی گسل های لرزه زا نسبت به سیستم مهاربندی برون محور متداول عملکرد بهتری از خود نشان می دهد.